Op 17 september vond de jaarlijkse herdenking van het bombardement op Zeelst in 1944 plaats op het Meidveld bij het monument ‘Donderslag bij heldere hemel’.
Op het Meiveld verzamelden rond zes uur ’s avonds organisatoren, deelnemers en bewoners zich rondom het monument op het Meiveld. Grard Snelders stelde alle gasten voor, hij sprak namens de werkgroep Herdenkingen Veldhoven 4 mei en 17 september. Albert Renders sprak namens de nabestaanden. Voor elk van de 19 slachtoffers werd een roos neergelegd bij het monument. Op 17 september 1944 kwamen zij bij een bombardement over Zeelst om het leven.
Na afloop van de bijeenkomst begon omstreeks 19.00 uur de stille tocht naar het kerkhof van de St. Willibrorduskerk in Zeelst. Het Onze Lieve Vrouwengilde ging de tocht voor. Na een korte herdenking volgde de kranslegging op het grafmonument. Er werd onder andere een bloemstuk gelegd door de nabestaanden van de slachtoffers van het bombardement.
Deelnemers aan de herdenking waren de gemeente Veldhoven, het Regiment Stoottroepen Prins Bernhard, de werkgroep Herdenkingen Veldhoven 4 mei en 17 september, de werkgroep 17 september van de Stichting Zeelst Schrijft Geschiedenis, nabestaanden, het Onze Lieve Vrouwengilde, Harmonie l’Union Fratenelle, Scouting St. Aloysius, Amnesty International, Ambassade van Vrede Veldhoven en leerlingen van de basisscholen en het Sondervick College.
Schrijfopdracht voor scholieren
Wat het herdenken van de Tweede Wereldoorlog betreft, hebben Heemkundekringen Zeelst Schrijft Geschiedenis, Veldhoven-dorp Historisch Bekeken, de Ambassade van Vrede ondersteund door de Brede School informatieve lessen gegeven aan bijna alle basisschoolleerlingen van groep 7 of 8 en het Sondervickcollege. In een schrijfopdracht ‘gedachten’ gemaakt en 3 hiervan zijn tijdens de herdenking door de leerlingen zelf voorgedragen.
Eraan terug denken.
Iedere dag of iedere maand,
Of één keer in het jaar.
Het liefst de oorlog vergeten,
Als dat gaat.
De mensen die littekens van jaren geleden
nog bij zich dragen
Verdriet en de pijn en de steun van elkaar.
Dat hoort er ook bij.
Samen houden we het nog levend.
Om even aan terug te denken aan het moment.
Om er nog even bij stil te staan.
door Bjørn van Grotel
17 september was de dag van de bom.
Iedereen vond het idioot,
iedereen vond het stom.
Iedereen had vragen,
niemand had antwoord.
Iedereen was bang.
Wanneer en hoe laat?
Waar kwam hij?
Wisten ze zeker of hij kwam?
Ze hadden er over gehoord,
dat bommen konden vallen.
De plekken waar niemand van wist.
Iedereen was lam. Zouden ze één
van de vele slachtoffers worden?
Geweerschoten en knallen.
Schokkende en bange gezichten.
Familiverdriet.
Ik schrijf er nu over,
Maar ik weet het eigenlijk niet.
Eén ding weet ik wel zeker:
Dat dit nooit meer mag gebeuren.
Wat een vervelende oorlog.
door Vianne Nouwen
Een heldere hemel
Het was een feest
zoals het nog nooit was geweest.
De oorlog was eindelijk voorbij
en iedereen was blij.
De Engelsen hadden niet goed nagedacht.
Toen kwam er een explosie met grote kracht.
De krater die het bombardement achterliet
was er een van groot verdriet.
Mensen willen weer van mooie dingen dromen.
Oorlog is iets dat nooit meer voor mag komen!
door Tinka Nijssen
Tekst: Ruud Paulusse, Omroep Veldhoven en Veldhovens Weekblad
Foto’s: Martily Media, Veldhoven
