Tot ongeveer 1970 gaan melkboeren langs de huizen om melk te verkopen. Vaak met een kar die wordt getrokken door een paard. Maar… Melkboeren bestaan niet meer. Melk wordt in fabrieken in pakken gestopt en daarna naar de supermarkt gebracht voor verkoop. Na 51 jaar stopt Cor Vorstenbosch, de laatste melkboer van Veldhoven, zaterdag 4 juli met zijn huis-aan-huis werkzaamheden om met zijn vrouw Jeanne te gaan genieten van zijn welverdiende pensioen.
Een echt mensenmens is de beste omschrijving van de altijd goedgemutste, vriendelijke en behulpzame man. De klanten gaan hem zeker missen. In 1969, op 14-jarige leeftijd gaat hij voor het eerst op pad, dan nog met paard en wagen. “Mijn vader was vroeger ook melkboer en mijn oudere broer ook. Ik ben eerst een half jaar bij mijn broer in opleiding geweest. Toen ging mijn broer naar Veldhoven en ik naar Eindhoven. Omdat ik nog geen 16 jaar, was mocht ik geen accu aan de kar hebben. Ik heb 5,5 jaar met paard en wagen gelopen. Op een gegeven moment was dat niet meer te doen, want ik kon niet alles gekoeld houden. Een flesje slagroom bijvoorbeeld moest ik met natte kranten bedekken anders bleef dat niet goed.”
“In 1975 heb ik een nieuw busje gekocht en meteen een koelaanhangwagen erbij. In 1975 is ook mijn broer gestopt vanwege een hernia en toen heb ik een gedeelte van zijn wijk in Zeelst er bij gepakt. In Eindhoven verslonsde de buurt een beetje. Hier kreeg ik er ook nog wat kantoren en bedrijfjes bij. Daar ga ik nog een jaar mee door. Ik ga stoppen met het werken aan de deur. Ik hou ook nog 2 schooltjes aan, bij elkaar best nog wel wat klanten. Van de bedrijven krijg ik iedere dag een mailtje met de bestelling.”
1 jaar proberen
Samen met Jeanne heeft Vorstenbosch vanaf 1991 een V.O.F. “Maar die wordt eind deze maand ontbonden en dan ben ik een soort ZZP’er”, lacht Vorstenbosch. “Ik ga dit een jaar proberen, als het niet interessant is, stop ik er helemaal mee.” Vorstenbosch heeft, behalve zijn werk, geen hobby’s en ziet het wel zitten om lekker buiten te gaan golven. Want een buitenman blijft hij, in weer en wind. “Als ik doornat van de regen ben ga ik thuis onder de warme douche en dan ben ik het weer vergeten.”
Ik heb van verschillende klanten de sleutel, dan zet ik de bestelling in de koelkast. Het is een zaak van vertrouwen, anders hou je het geen 51 jaar vol.
Vorstenbosch heeft zijn klanten altijd dik in de watten gelegd. “Ik heb hier een kantoor dat altijd brood nodig heeft en dat haal ik dan bij de supermarkt, beleg en kaas haal ik bij de Sligro. De gekste dingen moeten mensen soms hebben, zoals pedaalemmerzakken, het kan allemaal.”
De koelwagen stelt Vorstenbosch beschikbaar bij feesten en partijtjes, alhoewel het nu met de Corona-crisis even stil ligt. De beste reclame is voor hem de mond op mond reclame. “Zo had ik ooit voor een examenfeestje de koelkar gebracht, gevuld met bier… maar toen ik hem de andere morgen vroeg opkwam halen, waren ze nog niet uitgefeest! Ik heb ook van verschillende klanten de sleutel, dan zet ik de bestelling in de koelkast. Het is een zaak van vertrouwen, anders hou je het geen 51 jaar vol.”
Piekeren
Echtgenote Jeanne heeft altijd de boekhouding en de bestellingen bijgehouden en is er zo ook dicht bij betrokken. In 1991 breekt Vorstenbosch zijn kuitbeen en moet hij 9 weken rust houden waarvan 2,5 week in het ziekenhuis: “Ik lag daar maar te piekeren, hoe moet dat nou? Maar met een gratis flesje slagroom had ik alle klanten zo weer terug.”
Eén ding weet Vorstenbosch zeker: “Ik heb het altijd met plezier gedaan en zal het zéker gaan missen!”
Veldhovens Weekblad, Tonnie Wesseling – 27 juni 2020
Op de website veldhoven.nieuws.nl staat een mooi portret van Cor:
Cor de melkboer, stopt na 51 jaar met zijn tour
Melkboer Cor Vorstenbosch maakt vandaag zijn laatste rit door de wijk.
Foto: Veldhoven.nieuws
In de tijd dat Joris Driepinter furore maakt in verscheidene reclames voor melk, start Cor Vorstenbosch een melkwijk in Zeelst. In 2007 was Joris Driepinter één van de helden op de tentoonstelling HELD die georganiseerd werd door het Rijksmuseum en de Nieuwe Kerk in Amsterdam.
Melkboer Cor Vorstenbosch heeft zich 51 jaar gemanifesteerd als held in Zeelst. “Hij zorgt zo goed voor zijn klanten. Altijd lachen, altijd goede zin en een gezellig praatje. Het is heel jammer dat hij stopt, maar ik begrijp het wel”, zegt Mieke Kapteijns vrijdag in de Hoogepat. Cor heeft dan net haar laatste bestelling aan de deur afgeleverd.
Een begrip in Zeelst
Ondertussen maakt een cameravrouw van EDtv een reportage over zijn voorlaatste bezorgdag. Een groepje wandelaars slaat het tafereel van een afstandje met plezier gade. Een van hen is Grard Snelders. “Cor is een sociale vent, een begrip in Zeelst, iedereen kent hem hier en hij is altijd vrolijk.” Dat de melkboer regelmatig een mop ten beste geeft, weet hij ook. “Ik zat een keer bij de kapper. Hij komt even binnen, vertelt een mop en hij is weer weg.”
Wekelijks bezoekt Cor 185 adressen. De bewoner treft altijd een vrolijke melkman aan de deur. “Goede zin en zin in je werk is wel fijn. Ook ik heb wel eens een slechte dag, maar daar zullen de klanten niets van merken”, zegt Cor. De halfvolle merk en bier zijn het meest gevraagd. Maar in zijn bus en aanhanger vervoert hij zowat een halve supermarkt. “Waar vraag naar was, schafte ik aan.”
André Hazes
In zijn bus staat altijd Nederlandstalige muziek aan. “Ik ben een gruwelijke fan van André Hazes. Ik deed wel eens aan karaoke in een Hazes-outfit. Op een benefietavond in De Heiberg heb ik een keer opgetreden voor 1500 mensen.” Ook draaide hij in zijn jonge jaren wel eens plaatjes in café High Chaparral. 
Diskjockey Cor Vorstenbosch draait plaatjes in café High Chaparral
Sinds 1991 heeft hij samen met echtgenote Jeanne een VOF. Zij doet de administratie en heeft altijd achter het bedrijf gestaan. “Ik heb werkweken gehad van 70 tot 80 uur. Haar vader was bakker, dus zij wist hoe het werkte.”
Sociale functie
Veel klanten gaan zijn humor en opgewektheid missen. En ook de korte praatjes aan de deur. “Nu pas heb ik in de gaten wat voor sociale functie ik heb. Mensen zeggen dat ze mij echt gaan missen. Ik realiseer me nu pas hoe belangrijk ik voor veel klanten was.” Dat merkt hij ook wel aan de vele kaarten en afscheidscadeaus die klanten hem onderweg toestoppen. Bierpakketten, wijn, bonbons, cake en zelfs een geraniumplant. “Mijn auto is dadelijk nog te klein”, zegt hij met een lach.
Achter de geraniums zullen we Cor nog lang niet aantreffen. Wel op een elektrische fiets. “Ik ben nu nog vitaal en gezond en daar wil ik van profiteren. We gaan elektrische fietsen aanschaffen om samen tochtjes te maken. Verder genieten van de kinderen en kleinkinderen en ik ga het schieten bij het gilde weer oppakken.”
De gulle lach krijgt vandaag wellicht af en toe gezelschap van een traantje. Voor alle klanten is er een presentje in de vorm van een bloknoteje met pen, als dank voor 51 jaar vertrouwen. Ook zijn lievelingsproduct zit erbij: een pakje melk!
En in het Eindhovens Dagblad was Cor het ‘verhaal van de dag’:
Goedlachse melkman en moppentapper Cor stopt ermee, na 51 jaar
De goedlachse melkman en moppentapper Cor Vorstenbosch (65) is een begrip in Zeelst. Na 51 jaar stopt hij met zijn melkwijk. Vrijdagmiddag rijdt hij voor de laatste keer met zijn witte bus met aanhanger door de Hoogepat.
Hij pakt zijn mobiel om een foto te laten zien die hij net van een voordeur gemaakt heeft. ‘Cor, bedankt voor alles’, staat er in grote letters op een poster. De dankbaarheid van de wijkbewoners is groot. ,,Hij zorgt zo goed voor zijn klanten. En altijd goede zin en een leuk praatje. Heel jammer dat hij stopt, maar hij heeft groot gelijk”, zegt Mieke Kapteijns.
In 1969 kreeg hij van zijn vader een paard met wagen om zijn wijk te gaan rijden. ,,Het paard heette Pukkie en wist de weg door de wijk. Pukkie wist precies bij welke klanten hij een suikerklontje of snee brood kreeg.”
Cor Vorstenbosch bezorgt nog eenmaal bij een klant. Foto: DCI Media
Vierwieler
De viervoeter werd in 1975 ingeruild voor een vierwieler. Inmiddels is hij aan zijn negende busje toe. Van de meeste van zijn klanten weet hij precies wat ze moeten hebben. ,,De meeste vraag is naar halfvolle melk en bier.” Zijn lievelingsproduct is melk. ,,Koffie drink ik nooit. Ik heb altijd melk gedronken.”
Wekelijks bezoekt hij 185 adressen. Op de meeste plaatsen komt hij één of twee keer. De bewoner treft altijd een vrolijke melkman aan de deur. ,,Ik heb ook weleens een slechte dag, maar daar zullen de mensen nooit iets van merken.” Naast een lach trakteert hij zijn klanten ook regelmatig op een mop. ,,Ik ben een liefhebber van tonpraten. Die moppen vertel ik dan aan de deur. Ik breng er wat sjeu in waardoor het lijkt of ik het zelf heb meegemaakt”, zegt hij met een lach. Zijn klanten zijn gaandeweg goede kennissen geworden. ,,Je kent de gezinssituatie. En soms weet je zelfs te veel van klanten. Nu pas heb ik in de gaten wat voor een sociale functie ik heb. Mensen zeggen dat ze mij echt gaan missen, vooral de korte praatjes aan de deur.”
Sinds 1991 heeft hij samen met echtgenote Jeanne een vof. Zij doet de administratie en heeft altijd achter het bedrijf gestaan. ,,Ik heb werkweken gehad van zeventig tot tachtig uur. Haar vader was bakker, dus zij wist hoe het werkte.” Inmiddels is hij een datumfreak geworden, zegt hij. ,,Ik kijk altijd naar de houdbaarheidsdatum. Dat heeft met mijn handel te maken.”
Bierpakketten
Thuis liggen al tientallen kaarten, glazen en bierpakketten die hij van zijn klanten kreeg. Vrijdag is halverwege de rit de passagiersstoel van zijn bus alweer gevuld met bier, bonbons, cake, wijn én een geraniumplant. Maar daar kruipt Vorstenbosch nog lang niet achter. ,,Ik ben nu nog vitaal en gezond en daar wil ik van profiteren. We gaan elektrische fietsen aanschaffen om samen tochtjes te maken. Verder genieten van de kinderen en kleinkinderen en ik ga het schieten bij het gilde weer oppakken.”
Zaterdag 4 juli staat de laatste rit op het programma. Vorstenbosch verwacht dat zijn lach dan voor het eerst in 51 jaar gezelschap zal krijgen van af en toe een traantje.
Als dank voor het jarenlange vertrouwen van zijn klanten krijgen ze een attentie. Een blocnoteje met pen, en voor de laatste keer een pakje melk.
Eindhovens Dagblad, Ad Adriaans – 4 juli 2020
